اگر به فرض که هيچ دليلي بر حقانيت و صلاحيت امام حسين (ع) نباشد، بعد آدم يک بار دعاي عرفه بخواند، مي شود به “حسين” ايمان نياورد؟ نشناسدش؟ عاشقش نشود؟
آيا چنين چيزي امکان دارد؟ يک بار بخوانيد ... عاشق مي شويد …
حمد و سپاس خدايي را سزاست که تير حتمي قضايش را هيچ سپري نمي شکند و لطف و محبت و هدايتش را هيچ مانعي باز نمي دارد و هيچ آفريده اي به پاي شباهت مخلوقات او نمي رسد.
جهل و ناداني من و عصيان و گستاخي من تو را باز نداشت از اينکه راهنمايي ام کني به سوي صراط قربتت و موفقم گرداني به آنچه رضا و خوشنودي توست.
پس هر گاه که تو را خواندم پاسخم گفتي .
هر چه از تو خواستم عنايتم فرمودي.
هرگاه اطاعتت کردم قدرداني و تشکر کردي.
و هر زمان که شکرت را بر جا آوردم بر نعمت هايم افزودي.
و اينها همه چيست؟ جز نعمت تمام و کمال و احسان بي پايان تو ؟!
من کدام يک از نعمت هاي تو را مي توانم بشمارم يا حتي به ياد آورم و به خاطر سپارم؟
خدايا ! الطاف خفيه ات و مهرباني هاي پنهاني ات بيشتر و پيشتر از نعمتهاي آشکار توست.
خدايا ! من را آزرمناک خويش قرار ده آن سان که انگار ميبينمت.
خدايا ! من را با تقواي خودت سعادتمند گردان.
و با مرکب نافرماني ات به وادي شقاوت و بدبختي ام مکشان.
در قضايت خيرم را بخواه و قدرت برکاتت را بر من فرو ريز تا آنجا که تاخير را در تعجيل هاي تو و تعجيل را در تاخيرهاي تو نپسندم.
آنچه را که پيش مي اندازي دلم هواي تاخيرش را نکند.
و آنچه را که بازپس مي نهي من را به شکوه و گلايه نکشاند.

دلم به « مستحبي » خوش است که جوابش « واجب » است
السلام عليک يا بقيه الله في ارضه ...